Een team van Britse en Canadese onderzoekers heeft geconcludeerd dat het aantal blessures op kunstgras, hybride- en grasvelden niet significant verschilt. Wel verschilt de gemiddelde ernst en ongemak van die blessures per ondergrond.
Onderzoekers van het Centre of Health and Injury and Illness Prevention in Sport van de Universiteit van Bath en de London School of Hygiene and Tropical Medicine in het VK, evenals het Sport Injury Prevention Research Centre van de Universiteit van Calgary en het O’Brien Institute of Public Health in Calgary in Canada, baseren hun analyses op blessuregegevens van 15 professionele, Engelse herenrugbyteams voor wedstrijden in de nationale en Europese competities gedurende de seizoenen tussen 2013 en 2019. De onderzoekers hadden de steun van de Engelse Rugby Football Union en het Engelse Premiership Rugby.
“Voor de gecombineerde Europese als de Engelse wedstrijdgegevens werden geen verschillen opgemerkt qua aantal blessures.”
De dataset omvatte 3351 blessures uit een gecombineerde Europese en binnenlandse dataset waarbij de velden waren onderverdeeld in de categorieën kunstgras en natuurlijke/hybride, en 2675 blessures uit een dataset voor wedstrijden in Engeland en waarbij de velden werden onderverdeeld in kunstgras, hybride en gras.
Voor de gecombineerde Europese als de Engelse wedstrijdgegevens werden geen verschillen opgemerkt qua aantal blessures. Echter, met 3082 dagen/1000 uur, 95% CI 2847-3337, was de blessurelast op kunstgras significant groter. Ter vergelijking: gegevens voor gras/hybride velden toonden 2364 dagen/1000 uur, 95% CI 2277-2454, p <0,001.
Opmerkelijk was dat, wanneer gras, hybride en kunstgras werden vergeleken als drie categorieën, er geen significant verschil was tussen veldsoorten onderling. Voor wat betreft de Engelse dataset, bleek dat de verwondingen op kunstgras, ernstiger van aard waren.
Hogere heup-/lies- en voet-/teenblessures
De verschillen werden voornamelijk veroorzaakt door een significant grotere gemiddelde ernst van heup-/liesblessures en voet-/teenblessures op kunstgras. Een goed voorbeeld is de Kunstgras-teen, een verstuiking van de gewrichtsbanden rond het gewricht van de grote teen.
Voor de reden voor deze toename hebben de onderzoekers een theorie; op kunstgras ervaren de onderste ledematen meer torsie en rotatiestijfheid. Dit kan mede worden versterkt door een verkeerde keuze qua schoeisel voor het betreffende veld.
Onlangs is de National Football League in de VS begonnen met onderzoek naar de invloed van de interactie tussen schoen en het veld en krachten atleten ervaren tijdens de wedstrijd.
Deze relatie kan een sleutelrol spelen voor wat betreft de geleiding van de kracht langs de kinetische keten van de onderste ledematen en zou daarom van invloed kunnen zijn op de ernst van de opgelopen blessure. Zonder voldoende krachtdissipatie kunnen de onderste ledematen grotere rotatie- en schuifkrachten ervaren.
Een recente, mechanistische analyse van schoen-veld-interactie zou deze theorie kunnen ondersteunen. De review suggereerde dat wanneer het schoeisel in de kunstgrasmat wordt gezet, de infill in het veld samendrukt en compacter wordt. Als gevolg hiervan zal de speler op kunstgras een hogere toename van piekkrachten en andere belastingssnelheden ervaren dan op natuurgras.
