Wetenschappers van de Universiteit van Barcelona die 217 watermonsters hebben geanalyseerd, concluderen dat 15% van de plastic stukjes die in de monsters werden gevonden, in feite stukjes kunstgrasgarens zijn.
Tussen 2014 en 2021 analyseerden de wetenschappers watermonsters die binnen 1 km voor de kust van Barcelona, in het noordoosten van Spanje en in de rivier de Guadalquivir in Sevilla, in het zuidwesten van het land waren genomen.
Interessant genoeg richtten ze hun analyse op stukjes plastic die groter waren dan 5 millimeter. Daarmee valt de vervuiling niet onder het Microplasticsprobleem dat het Europees Chemisch Agentschap (ECHA) momenteel onderzoekt. Die richt zich op alles kleiner dan 5mm.
“We hebben dit gedaan omdat het moeilijker is om te bepalen waar ze vandaan komen”, zegt William de Haan van de Universiteit van Barcelona. “Kunstgrasvezels zijn meestal erg dun, lang en gekruld en groen van kleur, waardoor ze gemakkelijk te herkennen zijn.”
De concentratie kunstgrasvezels die in zee dreef, bedroeg op sommige plaatsen maar liefst 213.200 vezels per vierkante kilometer.
Op de radar van ECHA
Geschat wordt dat sinds 2016 jaarlijks tussen de 19 en 23 miljoen plastic ton in het water terechtkomt. In een poging om dit in 2036 met minstens 400.000 ton te verminderen, startte de Europese Unie in 2016 een programma om het op de markt brengen van microplastics die opzettelijk aan producten worden toegevoegd, te verbieden.
Eerder dit jaar nam de Europese Unie een voorstel van haar bureau ECHA aan om de verkoop van onder meer polymere infill vanaf 2031 te verbieden.
Intussen is ECHA begonnen met het onderzoeken van andere vormen van microplasticsvervuiling. De bevindingen van de Universiteit van Barcelona zullen daarbij zeker van pas komen.
Niet uniek
Sportvelden.info staat niet te kijken van de waargenomen vervuiling door kunstgrasgarens.
Een insider uit de branche vertelde ons onlangs over een 60mm SBR-veld dat hij tussen 2019 en 2021 monitorde. “Gedurende die periode nam de garenlengte met 4mm af. Gezien het feit dat het tapijt een poolgewicht had van 1600 gr maal 7.700 m2 (de afmetingen van het veld), is dit dus in twee jaar tijd 821 kg geweest.”
Hij wees erop dat het overmatig gebruik van een veld en het excessief verlengen van de levensduur, het splijten van het garen en de slijtage van velden die ouder zijn dan vijf jaar, doet versnellen. Hij schatte dat het plasticverlies in de jaren daarna jaarlijks met 15% zal toenemen.
Oplossingen beschikbaar
Dit anekdotisch bewijs, evenals de wetenschappelijke conclusies van de Universiteit van Barcelona, tonen duidelijk aan dat, ongeacht het gebruik of het ontwerp van de toplaag, elk kunstgrasoppervlak voorzien moet zijn van risicobeheersmaatregelen. Dit om de verspreiding van (micro)plastics buiten de grenzen van het veld te voorkomen.
Abonnees met een Grensverlegger-abonnement kunnen het onderzoek uit Barcelona in ons dossier ‘Water’ vinden.
Bent u nog geen abonnee? Dan kunt u zich hier (gratis) registreren.
