De kracht en knelpunten van dashboards

Tussen 2013 en 2022 tilde Erwin Beltman met zijn team de grasmat van stadion De Kuip naar een hoger niveau. Tegenwoordig werkt hij als consultant. Op Sportvelden.info deelt hij z’n ervaringen om goede grasmatten te bereiken. Vandaag bespreekt hij de knelpunten van dashboards.

Ook in het vakgebied van groundsman en greenkeeper neemt de digitalisering hand over hand toe. Steeds meer leveranciers van technieken en producten bieden toegang tot een dashboard waarmee de werkzaamheden en effectiviteit daarvan gemonitord kan worden. Die ontwikkeling juich ik toe want het stelt de groundsman of greenkeeper in staat om effectiever met diens investeringen om te gaan en om diens werkzaamheden of adviezen beter te motiveren. Dat laatste is belangrijk gezien de toenemende trend van stadion- of accommodatie eigenaren om het veld of de golfbaan maximaal te exploiteren. Waar de groundsman of greenkeeper vroeger moest terugvallen op onderbuikgevoel of boerenverstand om uit te leggen wat de eventuele consequenties zouden kunnen zijn van bepaalde plannen, kan deze dat nu met grafieken en tabellen motiveren. Dat is informatie die managers vaak beter begrijpen. Dashboards kunnen dus veel betekenen. Tegelijkertijd verdienen ze echter ook wat kanttekeningen.

Ook data van elders

Eén van mijn eerste ervaringen met een dashboard was met dat voor de grasgroeiverlichting van SGL. Naast dat je met het dashboard hun grasgroei lampen kon aan/uitzetten of het verlichtingsprogramma ermee kon instellen, kon je ook zien hoe vergelijkbare units in andere stadions werden ingezet. Zo kon ik dus ook wat van collega’s elders opsteken.

Het integreren van data van andere, vergelijkbare, omgevingen lijkt nu een beetje gemeengoed te zijn geworden want ik hoor verschillende andere leveranciers (van andere diensten of producten) hier eveneens mee schemeren. Aan de ene kant is dat mooi maar tegelijkertijd waarschuw ik dat elke situatie of omgeving, uniek is. Duidelijk zichtbare resultaten op de ene locatie wil niet meteen zeggen dat, door de settings één-op-één te kopiëren, deze óók op de eigen locatie bereikt kunnen worden. Daarvoor is elke locatie uniek en vereist het opleveren van een goede grasmat, nog veel meer inzet en afstemming.

Benodigde randvoorwaarden

Een andere kanttekening die ik vaak bij dashboards heb gezet is het feit dat ze vrijwel altijd alleen maar in het Engels zijn. Ondanks het hoge grasniveau dat wij hier in Nederland nastreven, is de afzetmarkt hier, klaarblijkelijk, te gering om wat extra te investeren om een dashboard in het Nederlands te bieden. De afgelopen jaren is veel vooruitgang geboekt in het verbeteren en visualiseren van informatie dat via een beeldscherm wordt aangeboden. Daarnaast ontvangen wij op steeds meer plekken digitale informatie waardoor ons brein daar beter op geconditioneerd is. Zeker als het gaat om het brein van de aanstormende generatie: die weten eigenlijk niet beter dan digitale informatie te absorberen en te interpreteren. Toch beschouw ik het als een tekortkoming wanneer een dashboard niet in het Nederlands is. Aangezien er, vanuit technisch oogpunt, tegenwoordig alles mogelijk is, zou zo’n vertaling eenvoudig te realiseren en te faciliteren moeten zijn.

Ook vind ik het ook belangrijk dat zo’n dashboard benaderbaar is via de Smartphone en dat deze, gezien de kleinere schermafmetingen, ook op de Smartphone overzichtelijk blijft. Feit blijft namelijk dat je als groundsman of greenkeeper, veel op of naast het gras moet zijn om goed zicht op de ontwikkelingen te blijven houden. Ook wil je ter plekke je waarnemingen kunnen correleren met dat wat de cijfers zeggen zonder dat je daarvoor een tablet of laptop hoeft mee te slepen.

Niet te combineren

Maar waar ik me het meeste aan stoor is dat je de dashboards van de diverse leveranciers voor verschillende oplossingen, niet samen kunt brengen in één scherm, laat staan om de verschillende technieken op elkaar te laten acteren. Als groundsman of greenkeeper blijf je gewoon gedwongen om meerdere tabbladen open te hebben, informatie te interpreteren en alsnog zelf te besluiten hoe je wilt dat de verschillende middelen en technologieën, op basis van de diverse gegevens, ingezet moeten worden. Elke leverancier gebruikt z’n eigen software of computerprotocol om informatie te presenteren. Waar Open-Source inmiddels in heel veel andere toepassingen gemeengoed is, lijkt dat voor dashboards voor producten of diensten voor sportveld- of golfbaanbeheer, nog ver te zoeken. Dat is zo zonde en daarmee doen we onszelf en de maatschappij tekort. Want als we echt duurzaam beheer en een duurzame samenleving nastreven dan zou het koppelen van informatie, om daarmee activiteiten beter onderling te kunnen afstemmen zodat je water, bemesting of energie kunt besparen, een prioriteit moeten zijn.

Snap de materie

Veel dashboards koppelen de functionaliteit van de oplossing met input van één of meerdere sensoren om een juiste afstemming te bereiken. Het aantal sensoren speelt daarbij een belangrijke rol. Doorgaans zijn drie voldoende; een in de middencirkel en twee op de kop van de beide penaltyzones. Dat geeft je een duidelijk beeld van de toestand van het veld. Kies je er voor meer, dan zul je ook beter in staat moeten zijn om alle informatie te interpreteren.

Dat laatste is dus echter onontkoombaar omdat je de input van de verschillende sensoren of meetpunten van de diverse leveranciers niet kunt combineren. Technologie is daarmee een belangrijke tool om één bepaald ding te bereiken maar het is zeker niet de eindoplossing. Dat blijft de groundsman of greenkeeper, ongeacht diens ervaring of opleiding. Het zijn die handjes en voetjes die het verschil kunnen maken. Juist daarom blijf ik ervoor pleiten dat we niet moeten vergeten om juist in hen te blijven investeren.